"நானென்று மார்தட்டும் பெருமாளே,"
மாவின் கனி தினல் ஆவல் அழிபட
கோபமிக வர வீடு விலகிய நீ.
தாரந்தறிபட இளஞ்
செந்நீர்
ஈரஞ் சுவறியவன்,
பாலன் வதை பட்டுடல்
மீதி தூரமெறிபட
வெந்துயிர் எரிந்தவன்
என் குஞ்சின்
பிஞ்சுக் கால் துண்டு
பொறுக்கத் திரிந்தவன் ,
தேன் கூட்டில்
கணை விழச்
சிதை என் சூரியர்
நேசம் சுமக்கிற நான்.
"ஆர்கொலோ சதுரர் ?"
No comments:
Post a Comment